Dag 3 – Dag na de storm

Dag 3 van deze race, vrijdag begon goed. Vertrok rond 7.30 en met een mooi tempo richitng stavoren. Eindelijk tijd om even wat te schrobben. De kiwigrip was nog zo grauw van al het vuil was er de afgelopen twee jaar in de loods op terecht was gekomen. Het voelt alsof ik en boot weer een beetje aan elkaar gewend beginnen te raken. Ik zorg voor boot en boot zorgt dat ik veilig bij de volgende boei kom, althans, de boot vaart de koers die de stuurautomaat aangeeft. Dan kan ik dus schrobben, en bezig zijn met de zeilen.

De EL-B ligt in de Rotterdamse hoek richting Lemmer. Dit is een begin/einde vaarweg boei, zo’n wit/rode. Ik heb dat altijd magische boeien gevonden en nog steeds. Deze boeien markeren het midden van de te naderen of uitgevaren vaarweg. Maar wel vaak nog een paar mijl ver weg. Het is als de eerste vogel die je op zee weer tegen komt, want vogels betekent naderend land.

Na de Rotterdamse hoek de LC10, vaargeul langs het vrouwenzand bij Stavoren. Het vrouwenzand is ondiep, denk niet ik steek daar af, grote kans dat je vast loopt. Na de LC10 vergat ik bijna de volgend wit/rode ton en was al direct naar hindelopen gaan sturen. Gelukkig werd ik hierop attent gemaakt en met de genaker/halfwinder al gezet kwam dit qua koers wel goed uit. Na het ronde van de boei had ik mezelf beloofd te lunchen. Ik houdt daarin toch een zekere mate van schema aan: 6.00 uur op, broodjes smeren, als ik aan de kant lig flessen met water vullen, kop thee, trossen los en gaan. Rond een uur of 10/11 iets te snacken, 12.00 uur lunchen en rond 18.30 avond eten.

Ik had dus besloten noedels te maken. Heet water in het bekertje doen, 3 minuutjes wachten en klaar. Dus ik heb me nog even uitgekleed, zeilbroek uitgedaan, want het was echt heel warm geworden. Foto’s vanaf het achterdek gemaakt en toen lekker eten… alleen was het water lauw en de noedels nog niet gaar. Oke, dan maar water koken. Spannend op een schommelende boot, maar het ging goed.

Tot zo ver was het een prachtige dag….